مهسا بهادری: «آهو» فیلمی است که علی‌رغم عاشقانه‌ای که در دنیای عاشق‌پیشه‌های امروزی به تصویر کشیده، مهجور مانده است، زنی تنها اما مستقل، از همه چیز گذر کرده و در تنهایی خودش، از وجودش لذت میبرد. تنهایی، مسئله‌ای که بشر امروز بسیار با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند،کاملا آن را درک کرده اما ترس شدیدی از پذیرفتن آن دارد. به بهانه اکران «آهو» به کارگردانی هوشمگ گلمکانی به گفت‌وگو با بازیگر و نویسنده این فیلم پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
وضعیت فروش فیلم «آهو» را چگونه بررسی می‌کنید؟
از همان ابتدا که فیلمنامه نوشته می‌شد و کارگردان تصمیم گرفت فیلمی را برگرفته از یک داستان واقعی بسازد، طبیعتا به این ماجرا فکر می‌کرد که چنین فیلمی مخاطب گسترده‌ای نخواهد داشت و به نظر من این سبک از فیلم‌ها مثل «در دنیای تو ساعت چند است»، «خواب زمستانی»، «باغ‌های کندلوس»، «ماهی‌ها عاشق می‌شوند» و چند فیلم دیگر در همین سبک و سیاق، هیچ یک در دوران اکرانشان فروش چندان و رکورد شکنی خاصی نداشتند، اما این فیلم‌ها آثاری هستند که در خاطر مخاطبان و عاشقان سینما باقی می‌ماند.
نکته شما این است که سازندگان می‌دانند که این سبک از فیلم‌ها چندان فروش نخواهد داشت اما مسئله اقتباس سینما از کتاب همواره باعث استقبال گسترده مخاطبان بوده، چه اتفاقی رخ می‌دهد که به مرور زمان این علاقه در مخاطب کاهش پیدا می‌کند؟
اثر ما با نگاهی بود، اما نکته این است که اگر فیلمی مثل«هامون»، «بانو»، «لیلا» در حال حاضر اکران می‌شد چقدر فروش داشت؟ اصلا به فروش می‌رفت؟ متاسفانه اینگونه از سینما چندان مورد استقبال مخاطب نیست، همین ماجرا را برای اینکه به وضوح توضیح دهم می‌گویم وقتی برای تفریح بیرون می‌رویم برای غذا، فست فود سفارش می‌دهیم و یک چیز سالم خریداری نمی‌کنیم، این ماجرا نسبت به همه موارد تعمیم پذیر است. همانطور که ذائقه تغذیه تغییر کرده، ذائقه سینما هم تغییر کرده است. به همین خاطر عاشقانه‌های آرامی مثل «آهو» یا «جنگل پرتقال» قابل مقایسه با صدر نشینان گیشه نیست.
«آهو» به نوعی تنهایی آدم‌ها را به تصویر می‌کشد، فکر می‌کنید دنیای مدرن امروز تنهایی چقدر گسترش پیدا کرده؟
یکی از دلایلی که مخاطب کمتر نسبت به این فیلم‌ها اقبال دارد این است که او را با دنیای واقعی خودش مواجه می‌کند و این چیزی است که آدم‌ها چندان دنبال آن نیستند. یک اصلی در جامعه شناسی وجود دارد و آن هم این است که مهمترین مولفه مدرنیسم، فردگرایی است و این ماجرا به طور کامل بروز و ظهور پیدا کرده و هر روز هم گسترده‌تر می‌شود آدم‌ها علی‌رغم وجود سوشال مدیا، همه هر روز، تنها و تنهاتر می‌شوند و «آهو» برگرفته از همین تنهایی است. البته دختر قصه ما شاید پس از رفتن معشوقش یک تنهایی را تجربه می‌کند اما در نهایت ورای وفاداری به معشوق به همان فردگرایی و تمایل به زیست تنها دارد.
بیشتر بخوانید:
کمدی‌های امروز شانه‌به‌شانه فیلمفارسی است/الگوی فروش ثابت است فقط بازیگران عوض شده‌اند؛به‌جای ظهوری دهه۵۰، شریفی‌نیا دهه ۸۰، افشاری و جمشیدی آمده‌اند
رضا درستکار: آقایان حوزه فرهنگ و سینما دستوری نیست/ نمی‌شود نسبت به سیاست‌های دهه شصت انتقاد داشته باشید بعد خودتان هم مانند آن‌ها رفتار کنید!
مرضیه برومند که سهل است مارتین اسکورسیزی هم نمی‌تواند در خانه سینما کاری کند
آهو یک فیلم زنانه است؟ چقدر سعی کردید که با شرایط جامعه امروزی تطبیق داشته باشد؟ و هوشنگ گلمکانی تا چه اندازه در خلق این تصویر زنانه کمک کرده است؟
در جریان کار آقای گلمکانی دید بازی نسبت به این ماجرا داشتند و هم این قصه زنانه بود و هم ما در نظر داشتیم تا شمایل یک زن مدرن را به تصویر بکشیم. به نظر من «آهو» شمایلی از یک زن روشنفکر را در جامعه امروز به تصویر کشیده است و نکته دیگر درباره این فیلم که «آهو» به تمام سنت‌های مردسالارانه پشت کرده و تصویر یک زن مستقل را ترسیم کرده است. آهو یک زن تابو شکن است که به تمام قواعد پشت کرده است.
آهو به دنبال ترسیم یک مدینه فاضله است؟
دقیقا، اگر نگاه بیشتری به رئالیسم داشت طبیعتا پاسخ این سوال بله است و آهو می‌خواهد مدینه فاضله را متصور شود.
مصطفی جلالی فخر در یک نقدی نوشته بود، «آهو» در چند قدمی یک فیلم خوب است، نظر شما درباره این ماجرا چیست؟
همه ما تلاشمان را کردیم که بهترین اتفاق ممکن رخ دهد سطح سلیقه و نظر مخاطب هم مهم است اما ما تمام تلاشمان را کردیم تا آهو یک فیلم خوب باشد. هوشنگ گلمکانی بسیار انسان نکته سنج و ریزبینی است و همواره تمام تلاشش را کرده است همین نکته سنجی ایشان بود که باعث شد اکران فیلم «آهو» سه سال به تعویق بیفتد چون می‌خواستند همه چیز کامل و بی نقص پیش برود.
۲۴۵۲۴۵
