به گزارش خبرگزاری مناطقآزاد،شلی دووال بازیگری که برای بازی در فیلم «درخشش» کوبریک در کنار جک نیکلسون شناخته میشود و جایزه بازیگر زن جشنواره کن را با بازی در فیلم «۳ زن» رابرت آلتمن دریافت کرده بود، امروز (پنجشنبه) بر اثر عوارض دیابت درگذشت. او ۷۵ ساله بود.
مهر نوشت:دووال با بازی در «بروستر مککلود» به کارگردانی رابرت آلتمن به شهرت رسید. او پیش از بازی در «نشویل» در سال ۱۹۷۵ در فیلمهای دیگری چون «مک کیب و خانم میلر» و «دزدان مثل ما» بازی کرده بود. آلتمن پس از موفقیت وی در «نشویل»، او را برای فیلم «بوفالو بیل و سرخپوستان» انتخاب کرد و پس از آن نوبت «۳ زن» رسید که برای آن جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن و همچنین نامزدی بفتا را به دست آورد.
وی سال ۱۹۷۷ در نقش یک روزنامهنگار در «آنی هال» وودی آلن بازی کرد و سال ۱۹۸۰ در نقش اولیو اویل در فیلم «پاپای» آلتمن دوباره با این کارگردان همکاری کرد. بازی نگران وی در نقش کارمند یک مرکز آبگرم بهداشتی در «۳ زن» موجب شد تا کوبریک او را برای نقش وندی تورنس، همسر شخصیت جک نیکلسون در فیلم «درخشش» که با اقتباس از رمان استیون کینگ ساخت، انتخاب کند.
فیلمبرداری «درخشش» بیش از یک سال طول می کشید و کوبریک برای برخی صحنههای او بیش از ۱۰۰ بار فیلمبرداری کرد. سکانس بیسبال برای بیشترین برداشت از یک صحنه با دیالوگ در کتاب رکوردهای جهانی گینس ثبت شد.
سال ها بعد او از سختی این نقش حرف زد و گفت: من نمیخواستم هر روز گریه کنم و گاهی فقط همین فکر باعث گریه من میشد. با این حال این کار را کردم. نمیدانم چطور … حتی جک هم به من گفت نمیدانم چطور هر روز این کار را میکنی.
از دیگر نقشهای او میتوان به «راهزنان زمان» تری گیلیام و کمدی «رکسان» با استیو مارتین اشاره کرد.
در طول دهه ۱۹۸۰، دووال بر اساس داستانهای کلاسیک به تولید مجموعهای نمایش برای کودکان پرداخت که «تئاتر قصههای پریان»، «قصههای بلند و افسانهها»، «کلاسیکهای کابوس» و «داستانهای زمان خواب» از کارگردانهای برجستهای از جمله تیم برتون، فرانسیس فورد کاپولا و ایوان پاسر با حضور ستارههای مهمان مانند رابین ویلیامز، جیمی لی کرتیس، الیوت گولد، لورا درن از جمله آنها بودند.
دووال در سال ۱۹۹۵ در «زیر» ساخته استیون سودربرگ ظاهر شد و سال بعد در «پرتره یک بانو» جین کمپیون بازی کرد. او در سال ۲۰۰۲ از بازیگری کناره گیری کرد، اما سال ۲۰۲۳ در فیلم ترسناک مستقل «تپه های جنگلی» ظاهر شد، که اکران گسترده نیافت.