در ماههای گذشته یکسری جلسه هماندیشی با محوریت بررسی وضعیت جشنواره فیلم کودک و نوجوان در بنیاد سینمایی فارابی با حضور جمعیت از فعالان این حوزه برگزار و درباره چگونگی برپایی این رویداد بحث شد. یکی از نکات مهم درباره جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان بررسی دو سالانه شدن آن بوده چرا که سینمای کودک بعد از دوران کرونا و ادامه رکورد در گیشه سینماها که هنوز به روزهای پیش از شیوع کرونا بازنگشته و نیز با ناآرامیهای اخیر که افت مخاطب را در پی داشته، بیش از دیگر حوزههای سینمایی تحت تاثیر قرار گرفته و فعالیت در تولید و پخش سینمای کودک به چالشی مهم بدل شده است.
برخی خبرها و نیز بررسی پروانههای صادر شده در شورای پروانه ساخت، حاکی از این است که تقاضاهای چندانی برای ساخت فیلم کودک در ماههای اخیر ارائه نشده و درواقع دست سینمای کودک بیش از گذشته خالی شده؛ این مسئله زمانی جدیتر میشود که به یاد آوریم پیشتر بنیاد سینمایی فارابی تنها متولی جدی در سینمای کودک شناخته میشد اما در دوران مدیریتی جدید ماموریتهای بیشتری در عرصه تولید به این بنیاد سپرده شده از جمله تولید فیلمهای اول، انقلابی، ارزشی، فاخر و دفاع مقدسی. تمام اینها در حالی است که سینماگران فعال در حوزه کودک بر این باورند که با توجه به شرایط اکران و کاهش مخاطب، ساخت فیلم برای کودکان و نوجوانان به حمایت جدی دولت نیاز دارد چون بخش خصوصی با این وضعیت گیشه و هزینههای زیاد تولید، توان حضور مداوم را ندارد و کمکم از تولید برای سینمای کودک فراری میشود.
با این وجود جشنواره فیلم کودک مهمترین بهانه برای ساخت فیلمهای کودک بوده که اگرچه فراخوان بخش المپیاد دانش آموزی آن برای امسال منتشر شده اما هنوز درباره خود جشنواره، خبری رسمی و دقیق منتشر نشده است.
پیش از این بنیاد سینمایی فارابی اعلام کرده بود حاکی از این است که در کنار ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان کشور که نهم مهرماه فراخوان آن منتشر شد، سیو پنجمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان نیز با تفاوتهایی نسبت به گذشته برگزار خواهد شد و دستاندرکاران بنیاد سینمایی فارابی درصدد هستند تا افتتاحیه، بخشهای جنبی و کارگاهی جشنواره برگزار شود اما با توجه تعداد کم فیلمهای تولید شده و تاکیدی که پیشتر بر کیفیت فیلمها شده بود، بخش رقابتی و نمایش فیلمها سال آینده برگزار خواهد شد.
مدتی قبل سید جواد هاشمی در گفتوگویی هم اعلام کرده بود «۹۰ درصد سینماگران این حوزه مخالف دو سالانه شدن جشنواره هستند چون به هر حال این جشنواره یک آب باریکه برای معرفی سینمای کودک است و فرصتی است که تولیدکنندهها از آن استفاده میکردند. هرچند این معرفی خیلی ضعیف بوده اما دست کم مثل یک ویترین برای سینمایی کودک است.»
او همچنین اشاره کرده بود تا جایی که مطلع شده، «تولیدات امسال در حوزه سینمای کودک آنقدر کم است که به تعداد انگشتان دو دست هم نمیرسد.»
البته در کنار مسئله نبود فیلم به تعداد کافی برای شرکت در جشنواره، فضای کنونی جامعه هم یکی از دغدغههای مهم برای برپایی جشنوارههای هنری عنوان میشود بویژه جشنواره فیلم کودک که به روال طبیعی باید در شهری خارج از تهران – اگر تغییری صورت نگیرد، در اصفهان – برگزار شود.
به این ترتیب ممکن است با روند فعلی تولید در سینمای کودک و وضعیت گیشه، به تدریج به سمت دوسالانه شدن رسمی جشنواره پیش برویم مگر آنکه برای سال آینده برنامهریزی منسجمتری برای حمایت از تولید در سینمای کودک و نوجوان در تمام دستگاههای فرهنگی فعال در حوزه تولید فیلم که بودجه دولتی هم در اختیار دارند، صورت بگیرد.