به گواه تاریخ شفاهی در دوره صفویه پیرزنی با دارایی شخصی‌اش تکیه‌ای در محله پامنار ساخته که به تکیه پیرزن معروف است. بعدها «محمود حکیم باشی» پزشک و تاجر دوره صفوی که موقوفه‌های بسیاری در بازار تهران دارد، این تکیه را بازسازی و به مسجد تبدیل کرده، اما باز هم این محل به نام تکیه پیرزن معروف بوده به طوری که طبق اولین آمار ابنیه‌های تهران در سال ۱۲۳۱ هجری شمسی، تهران ۲۹ تکیه داشته است که تکیه پیرزن هم جزو آنهاست. با گذشت زمان و در دوره قاجار مسجد متروک و تخریب و البته چند سال پیش دوباره بازسازی شده است.
در حال حاضر از مسجد پیرزن به عنوان گمنام‌ترین، کوچکترین و قدیمی‌ترین مساجد تهران در بازار یاد می‌شود و «بهزاد یعقوبی» پژوهشگر تاریخ تهران و نویسنده کتاب «مساجد دارالخلافه»، درباره بازسازی مجدد مسجد می‌گوید: «در پژوهش‌هایم برای نوشتن کتاب «مساجد دارالخلافه»، به نام تکیه و مسجد پیرزن رسیدم. وقتی سراغ مسجد رفتم، دیدم به مخروبه تبدیل شده و فقط ۱۲ متر از آن باقی مانده است. با کمک کسبه بازار همین فضای کم را بازسازی کرده و سروسامان دادیم و کلیدش را هم دست یکی از کسبه قدیمی سپردیم که آن را یک ساعت قبل از نمازظهر باز می‌کند و عصر در آنجا را می‌بندد.»
یعقوبی که نماینده سازمان اوقاف و امورخیریه در بازار تهران است، درباره نامگذاری مسجد پیرزن هم اینطور توضیح می‌دهد: «بعد از مدتی امور مساجد پیشنهاد تغییر نام مسجد را مطرح کرد که توضیح دادیم اینجا چون وقف یک پیرزن بوده باید نام پیرزن روی آن گذاشته شود و آنها هم پذیرفتند.»
بیشتر بخوانید:
۲۷۱ ۳۵
