به گزارش خبرگزاری مناطق‌آزاد، فرهاد توحیدی با انتشار یادداشتی در صفحه شخصی اینستاگرام نوشت: «در ساختار فیلمنامهٔ سه پرده ای وظیفهٔ پردهٔ اول طرح پرسش و وظیفهٔ پردهٔ سوم پاسخ به پرسش است.پردهٔ دوم هم وظیفه دارد تا بر جذابیت فیلمنامه و اهمیت پرسش ها بیفزاید.
در سینمای ایران بیش تر اوقات پردهٔ اول به خوبی نوشته می شود، و پرسش های کلیدی مطرح می شود.اجرای پردهٔ دوم و بسط و پرورش فیلم نامه بیش تر اوقات خوب از آب در نمی آید.پی رنگ های فرعی نقش خود را به درستی در پیچیده کردن پی رنگ اصلی ایفا نمی کنند، و شور بختانه پرده های سوم و پایان بندی حتی از پردهٔ دوم هم بدتر از آب درمی آید.
در ماجرای تلخ شانزده فروردین ۱۴۰۲ و از دست رفتن کیومرث عزیز سینمای ایران هم فقط با پردهٔ اول و طرح پرسش های دل خراش رویارو هستیم. در پردهٔ دوم همهٔ پرسش ها سرکوب شد تا اساساً پردهٔ سومی در کار نباشد. کیومرث پوراحمد از برخی جهات در تاریخ سینمای ایران بی هم تاست.ما دوست دارانش هم چنان او را در بهترین فیلم ها ، رمان ها، داستان ها، و مقاله هایش می جوییم، و پرسش ها را در ذهن مرور می کنیم.»
۵۷۵۷
