ایمان گودرزی؛ همه ما می دانیم که در فوتبال پول حرف اول و آخر می‌زند و جنبه ورزشی در رده دوم قرار دارد. اما سوال اینجاست آیا محدودیتی برای خرج کردن پول در این مارکت وجود دارد یا خیر؟ البته که پاسخ منفی است؛ هیچ محدودیت مالی در فوتبال وجود ندارد و نخواهد داشت!
دلارهای نفتی اولین بار به صورت تبلیغات پا به فوتبال اروپا گذاشت. در سال ۲۰۰۴، امارات، غول هواپیما سازی امارات متحده عربی نام خود را بر روی پیراهن آرسنال حک کرد، بعد از آن نام ورزشگاه توپچی ها به امارات تغییر نام پیدا کرد و کم کم این نام روی پیراهن های رئال مادرید، میلان، بنفیکا، المپیک لیون و المپیکوس نقش بست.
گام بعدی دلارهای نفتی در فوتبال اروپا خرید منچسترسیتی بود، تیمی بحران زده که آخرین رئیس آن قبل از اماراتی ها نخست وزیر سابق تایلند بود در سال ۲۰۰۸ توسط شیخ منصور (عضو خانواده سلطنتی و معاون رئیس جمهور کشور، با ثروت تخمینی ۲۰۰۰۰ میلیون یورو) خریداری شد. آنچه از آن زمان تا کنون در سیتی مشاهده شده گواه همه چیز است. هزینه های سیتی گواردیولا واقعا فرا تر از ساختن تیمی برای قهرمانی در اروپاست!
اندکی پس از خرید سیتی توسط اماراتی ها، در سال ۲۰۱۱، پاری سن ژرمن توسط سرمایه گذاری قطر اسپورت، خریداری شد. کشور قطر شاید وسعت چندانی نداشته باشد اما روی نفت خالص شناور است. تمیم بن حمد آل ثانی امیر قطر هم کشورش و هم باشگاه فرانسوی را اداره می کند. او یکی از ثروتمندترین مردان جهان است.
کسانی هستند که فکر می کنند، تا کنون، سرمایه گذاری در PSG موفقیت آمیز نبوده است. این موضوع قابل بحث است. باید به خاطر داشت که قطر پس از دیداری که در سال ۲۰۱۰ بین رئیس جمهور امانوئل مکرون، آل ثانی و رئیس وقت یوفا، میشل پلاتینی برگزار شد، میزبانی آخرین جام جهانی را به نام خود زد. آل ثانی قول داد در ازای حمایت یوفا، پاری سن ژرمن و تعداد زیادی از سخت افزارهای فرانسوی را بخرد. آل ثانی جام جهانی خود را پشت سر گذاشت. اکنون دیدار سال ۲۰۱۰ کاخ الیزه، توسط دادستان مالی ملی فرانسه به دلیل ظن به “فساد فعال و منفعل” و پولشویی در حال بررسی است. در نهایت چه اهمیتی دارد. هیچ مشکلی نیست و جام جهانی در نهایت آرامش برگزار شد!
آخرین غول دلارهای نفتی هنوز وارد صحنه نشده بود که این اتفاق هم افتاد.عربستان سعودی که حالا آنها به روش شاهزاده محمد بن سلمان، ولیعهد این کشور وارد بازی شده‌اند.پول پول است. بنابراین منطقی است که این همه فوتبالیست معتبر خود را به آغوش عربستان بیندازند! کریستیانو رونالدو ۴.۵ میلیون در هفته درآمد دارد. جردن هندرسون یکی از کاپیتان های تیم انگلیس هفته ای ۹۰۰ هزار دلار. کیلیان امباپه روزانه دو میلیون دلار پیشنهاد داشت.
چه کسی این حقوق شگفت انگیز را ارائه می دهد؟ در حرف، چهار تیم “بزرگ” در لیگ عربستان. الاتحاد (بنزما، کانته، فابینیو). الهلال (نیمار، کولیبالی)؛ الاهلی (محرز، کسیه، مندی، فیرمینو)؛ و النصر (مانه، فوفانا). در عمل، این بن سلمان است که از طریق PIF عربستان (صندوق سرمایه گذاری عمومی) پرداخت می کند. PIF مالک این چهار تیم است. PIF همچنین از سال ۲۰۲۱ مالک نیوکاسل انگلیس است.
لیگ عربستان، لیگ چین، آن سراب کوتاه چند سال پیش نیست. از نظر دولت پکن هزینه کردن برای فوتبال کاری بیهوده بود و همین موضوع باعث شد خیلی زود این لیگ از رده خارج شود. از سوی دیگر، موضوع بن سلمان یک پروژه سیاسی با هدف بهبود وجهه بین المللی کشورش است. طبق نظر ولیعهد نیازی نیست تیم های آنها فیر پلی مالی را رعایت کنند و می توانند حداکثر ۸ بازیکن خارجی در تیمشان داشته باشند. با توجه به اسامی موجود در ترکیب، می توان حدس زد که به تماشای فوتبال عربستان عادت خواهیم کرد.
شاید دور از انتظار نباشد تا چند سال آینده یوفا و لیگ قهرمانان اروپا به درخواست سعودی ها جواب مثبت دهند و اجازه ورود تیم های عربستانی را به این رقابت ها آزاد کنند و حتی اعطای میزبانی جام جهانی در سال های آینده به عربستان سعودی دور از انتظار نباشد.
نمی دانیم پروژه عربستانی ها چندین سال دوام خواهد آورد اما چیزی که واضح است هر زمان پول یا به نوعی پول بسیار زیاد از در وارد می‌شود بازی جوانمردانه از پنجره بیرون خواهد رفت.
257 251
