به گزارش خبرگزاری مناطق‌آزاد، با انبوهی از فیلم‌های متنوع در پلتفرمها، انتخاب یک فیلم خوب می‌تواند دشوار باشد؛ به همین دلیل، در این فهرست سراغ آثاری رفته‌ایم که نه‌تنها تماشاگران بلکه منتقدان حرفه‌ای نیز آنها را تحسین کرده‌اند.
به گزارش فرارو به نقل از فوربز، با تغییر مداوم آرشیو فیلم‌های نتفلیکس، هر بار آثار تازه‌ای به این پلتفرم محبوب جهانی افزوده می‌شوند از جمله آثاری که موفق شده‌اند بالاترین امتیازهای منتقدان را در سیستم رتبه‌بندی راتن تومیتوز کسب کنند. بسیاری از فیلم‌ها با دریافت نظر مثبت از حداقل ۶۰ درصد منتقدان، عنوان «تازه» را دریافت می‌کنند، اما تنها تعداد اندکی می‌توانند به امتیاز خیره‌کننده ۹۶ درصد یا بالاتر برسند. نقطه‌ای که فیلم‌ها را به جمع «بهترینِ بهترین‌ها» وارد می‌کند. بر همین اساس، با نگاهی دقیق به این گروه منتخب، فیلم‌هایی که به هیچ‌وجه نباید از دست بدهید انتخاب شده‌اند. این فهرست ترکیبی است از آثار گمنام و شاهکارهایی است که مخاطبان سراسر جهان را مجذوب خود کرده‌اند. صرف‌نظر از سلیقه شما، احتمال زیادی وجود دارد که برخی و شاید بیشتر این آثار تحسین‌شده را ندیده باشید.
برترین فیلم‌های مورد تحسین منتقدان
۱. دختران (Daughters) – ۲۰۲۴
۶۹ نقد – امتیاز ۱۰۰٪
کمتر فیلمی می‌تواند تضمین کند که اشک شما را درمی‌آورد، اما «دختران» بی‌شک در این دسته جای می‌گیرد. این مستند تأثیرگذار و عمیق، ساخته مشترک ناتالی ری و آنجلا پاتن، روایتگر داستان چهار دختر جوان است که برای شرکت در مراسم رقص پدر-دختری با پدران زندانی خود آماده می‌شوند. برخلاف مستندهای رایج در مورد زندان‌ها که بر زندانیان تمرکز دارند، این فیلم نگاهی متفاوت دارد: به کودکانی که در بیرون از دیوارهای زندان منتظرند؛ قربانیانی خاموش که رنج و تنهایی‌شان اغلب نادیده گرفته می‌شود. در این روایت، پدران نیز تنها به جرم‌هایشان محدود نمی‌شوند؛ بلکه به عنوان انسان‌هایی نمایش داده می‌شوند که با وجود اشتباهات، همچنان در پی حفظ پیوند با فرزندان خود هستند. بدون اتکا به آمار یا سیاست، «دختران» قصه‌اش را با جزئیاتی انسانی بازگو می‌کند: لحظاتی واقعی و بی‌واسطه از عشقی که اگرچه دچار شکستگی شده، اما از بین نرفته است.
۲. نی‌کپ (Kneecap) – ۲۰۲۴
۱۳۷ نقد – امتیاز ۹۶٪
بیوگرافی‌ها زیاد ساخته می‌شوند، اما کمتر پیش می‌آید فیلمی مثل «نی‌کپ» ببینیم. این فیلم شکل‌گیری گروه رپ ایرلندی‌زبان Kneecap را روایت می‌کند—گروهی که خودِ اعضایش در فیلم نقش‌آفرینی می‌کنند. فیلم در اواخر دهه ۲۰۱۰ و در محله گیلتی ایرلند شمالی می‌گذرد و دو نوجوان، لیام و نایس، را دنبال می‌کند که با راهنمایی پدرشان که عضو سابق ارتش جمهوری‌خواه ایرلند (با بازی درخشان مایکل فاسبندر) است، زبان ایرلندی را به‌عنوان نمادی از مقاومت احیا می‌کنند. آنها به‌همراه معلم موسیقی‌شان گروه Kneecap را تشکیل می‌دهند و زبان مادری‌شان را به سلاحی برای اعتراض، مقاومت و هویت‌سازی تبدیل می‌کنند. این فیلم جسورانه، با شور موسیقایی و طنز آوانگارد، یک اثر شورشی و زنده است که همان‌قدر سرگرم‌کننده است که تأمل‌برانگیز نیز است.
۳. فهرست شیندلر (Schindler’s List) – ۱۹۹۳
۱۳۶ نقد – امتیاز ۹۸٪
هیچ فهرستی از فیلم‌های تحسین‌شده بدون «فهرست شیندلر» کامل نمی‌شود. شاهکار استیون اسپیلبرگ، داستان واقعی اسکار شیندلر، صنعت‌گر آلمانی و فرصت‌طلبی است که در آغاز جنگ جهانی دوم در پی سود مالی از کارگران یهودی بود، اما پس از مشاهده قساوت نازی‌ها، تصمیم به نجات جان آنها می‌گیرد. این فیلم سیاه‌وسفید که با عمق احساسی بالا روایت شده، به‌جای تمرکز صرف بر تراژدی، لحظاتی از امید، همبستگی و عشق را به تصویر می‌کشد. اسپیلبرگ با نگاهی عمیق، نجات انسانیت را در دل تاریکی تاریخی به تصویر می‌کشد.
۴. مرد روی سیم (Man on Wire) – ۲۰۰۸
۱۵۹ نقد – امتیاز ۱۰۰٪
«مرد روی سیم» روایت یک جنون شاعرانه است. این مستند حیرت‌انگیز، داستان واقعی فیلیپ پتی، بندباز فرانسوی را روایت می‌کند که در سال ۱۹۷۴ با راه رفتن بر طناب بین برج‌های دوقلوی نیویورک، جهان را شگفت‌زده کرد. این مستند با تلفیق تصاویر آرشیوی، مصاحبه‌ها و بازسازی‌ها، به تماشاگران نشان می‌دهد چگونه این «جنایت هنری قرن» طراحی و اجرا شد. در صحنه‌ای که پتی میان آسمان راه می‌رود، هیچ تصویر متحرکی نیست؛ تنها عکس‌ها با موسیقی و روایت صوتی، حالتی فراواقعی و روحانی پیدا می‌کنند. فیلمی که بیش از آنکه یک مستند باشد، یک تجربه معنوی است.
۵. سه دخترش (His Three Daughters) – ۲۰۲۳
۱۴۹ نقد – امتیاز ۹۸٪
فیلمی آرام، اما طوفانی. در این درام خانوادگی، سه خواهر از هم دورافتاده با بازی درخشان کری کون، ناتاشا لیون و الیزابت اولسن، در واپسین روزهای زندگی پدرشان، در آپارتمانی در نیویورک گرد هم می‌آیند. فضای بسته و اضطراب تنش‌های گذشته، بستری برای روبه‌رو شدن با زخم‌های کهنه است. آزازل جاکوبز، کارگردان این فیلم با صبر و سکوت، اجازه می‌دهد این روابط پیچیده در سکوت‌ها، نگاه‌ها و جمله‌های ناتمام جان بگیرد. فیلمی که بیش از مرگ، درباره زندگی و مسئولیت‌هایی‌ست که در برابر خانواده و خود داریم.
۶. آر. آر. آر (RRR) – ۲۰۲۲
۱۰۴ نقد – امتیاز ۹۶٪
اثری هندی که فراتر از کلیشه‌های سینمایی حرکت می‌کند و به اثری جهانی تبدیل شده. داستان این حماسه در دوران استعمار بریتانیا می‌گذرد و دو قهرمان با انگیزه‌های متفاوت را دنبال می‌کند که در مسیر نبرد علیه ظلم، به برادری و رهایی می‌رسند. کارگردانی اس. اس. راجامولی سرشار از تخیل، شجاعت و نمادپردازی است. صحنه‌های اکشن غیرممکن، موسیقی حماسی و روایت احساسی، این فیلم را به اثری هیجان‌انگیز و نفس‌گیر تبدیل می‌کند.
۷. شیوا بیبی (Shiva Baby) – ۲۰۲۱
۱۷۵ نقد – امتیاز ۹۶٪
فیلمی کوتاه، اما پرتنش و بامزه، درباره دانیل، دانشجوی جوانی که در مراسم یادبود خانوادگی حضور می‌یابد، اما همه چیز از کنترل خارج می‌شود وقتی همزمان شریک خیانتش، همسر و فرزند او و همچنین نامزد سابقش آنجا هستند. راشل سنوت در نقشی فراموش‌نشدنی، اضطراب، تردید و آشفتگی درونی شخصیتش را با طنزی خشک و بازی درونی شگفت‌انگیز نمایش می‌دهد. این فیلم نمایشی از فشارهای اجتماعی، اضطراب هویت و تناقضات نسل جدید است.
۸. رقابت رسمی (Official Competition) – ۲۰۲۲
۱۵۸ نقد – امتیاز ۹۶٪
کمدی درخشان اسپانیایی که با ترکیب بازیگران قدرتمند، چون پنه‌لوپه کروز و آنتونیو باندراس، داستان تهیه فیلمی از سوی یک سرمایه‌دار را روایت می‌کند. فیلم، نگاهی طناز به اختلاف دیدگاه بازیگران و کارگردان دارد و تضاد میان هنر و شهرت، روش و ادعا را با طنزی زیرکانه آشکار می‌سازد. کارگردانان گاستون دوپرات و ماریانو کوهن، اثری ساخته‌اند که نه هنر را مسخره می‌کند و نه آن را بت می‌سازد؛ بلکه به ریاکاری‌ها و نمایش‌های پیرامون هنر می‌خندد.
۹. مکس دیوانه: جاده خشم (Mad Max: Fury Road) – ۲۰۱۵
۴۳۹ نقد – امتیاز ۹۷٪
با وجود تلاش برای معرفی فیلم‌های کمتر دیده‌شده، نمی‌توان «جاده خشم» را نادیده گرفت، فیلمی که با بیش از ۴۰۰ نقد و امتیازی کم‌نظیر، احتمالاً بهترین فیلم اکشن قرن ۲۱ است. در جهانی پساآخرالزمانی، فریوسا (شارلیز ترون) شورشی‌ست که برای نجات گروهی از زنان از چنگ ستم‌گری جنگ‌طلب می‌جنگد. تام هاردی در نقش مکس، با کمترین دیالوگ‌ها بیشترین تأثیر را دارد. روایت زن‌محور، نگاه فمینیستی، جلوه‌های بصری حیرت‌انگیز و موسیقی کوبنده، «جاده خشم» را به حماسه‌ای نوین بدل کرده است.
۲۴۴
