به گزارش خبرگزاری ، محسن اسلام‌زاده تهیه‌کننده و مستندساز درباره تاثیر اکران آنلاین بر افزایش مخاطبان مستند و همچنین این موضوع که آیا اکران‌های آنلاین بر جذب مخاطبان به سوی سینمای مستند تاثیرگذار بوده‌اند یا خیر، گفت: «شروع اکران‌های آنلاین و بخش زیادی از گسترش این شکل از نمایش فیلم به دلیل شیوع ویروس کرونا بود. این روزها مردم روز به روز بیشتر با نمایش آنلاین ارتباط برقرار کرده‌اند و همچنین پلتفرم‌ها عملکرد قوی‌تر نسبت به گذشته دارند و مدام درحال تکمیل آرشیو آثار مستند خود هستند که این عملکرد قوی به افزایش مخاطبان سینمای مستند کمک کرده است و نمی‌توان منکر آن شد.»
او ادامه داد: «مستندسازان اگر پیش‌تر و تا چندسال گذشته تنها امید و افق دیدشان اکران‌های جشنواره‌ای و در معدود آثاری، پخش تلویزیونی بود، الان می‌دانند که پس از حضور در جشنواره‌ها می‌توانند آثار خود را به صورت آنلاین در دسترس مخاطبان قرار دهند و با تبلیغات درست و اطلاع‌رسانی قوی، مخاطب بیشتری را جذب کنند. به همین دلیل از دید من این اتفاق به واقع تاثیر زیادی بر سینمای مستند و مخاطبان آن داشته است. البته که باید گفت پلتفرم‌ها نیز باید فضای جدی‌تری را در اختیار آثار مستند قرار دهند که در صورت این اتفاق خودشان نیز شاهد بالا رفتن مخاطبان مستندها می‌شوند.»
کارگردان مستند «میراب» در بخش دیگری از صحبت‌های خود در پاسخ به این پرسش که مخاطبان مستند چه ژانر و یا فضایی را بیشتر می‌پسندند توضیح داد: «پیش از هر چیز باید بدانیم که مخاطب مستند، مشتاق تماشای یک اثر درست و باکیفیت است. در هر ژانر و موضوعی که مستند به آن بپردازد. ممکن است آن فیلم، اجتماعی و دفاع مقدس یا روایتگر تاریخ معاصر این سرزمین باشد.»
تهیه‌کننده «مرهم» درباره علت تولید رو به افزایش آثاری با موضوع تاریخ معاصر ایران افزود: «مخاطب همواره به دنبال کسب اطلاعات بیشتر و دست پیدا کردن به جزییات است. به عنوان مثال مخاطب با اینکه تصور می‌کند تمام جزییات را درباره شهادت حاج قاسم سلیمانی می‌داند اما همچنان با ساخت مستندی درباره این اتفاق برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر به تماشای مستند «۷۲ ساعت» می‌نشیند و ما شاهد هستیم که این اثر تا چه اندازه از سوی مخاطبان دیده می‌شود.»
تهیه‌کننده «کرار» در پاسخ به این پرسش که آیا روی آوردن مستندسازان به ساخت آثاری درباره تاریخ معاصر ایران به دلیل شکاف‌های زیاد این برهه زمانی و روایت‌های یک جانبه از سوی شبکه‌های خارجی است یا خیر، بیان کرد: «علت این اتفاق کشمکش‌هایی است که درباره این بازه زمانی وجود دارد و مخاطب می‌خواهند روایت‌های مختلف را بشنوند تا نگاه عمیق‌تری نسبت این دوره تاریخی ایران داشته باشند. البته شبکه‌های خارجی نیز تعریف‌های خود را از تاریخ معاصر ایران به صورت آثار با کیفیت ارائه می‌دهند و شبهات تازه‌ای را به میان می‌آورند. مستندسازان ما نیز به نوعی وظیفه خود می‌دانند که زوایای مختلف این دوره تاریخی را به صورت شفاف روایت کنند تا مخاطبان با تعریفی یک سویه روبه رو نباشند.»
اسلام‌زاده ادامه داد: «هر اندازه که به مستندسازان اعتماد شود و فضای فعالیت آن‌ها را محدود نکنند قطعا تولید آثار فاخری از آن‌ها شاهد هستیم. جلوگیری از ساخت آثار درباره بعضی موضوعات و تابو کردن آن‌ها تنها به ساخته‌های خارج از ایران این امتیاز را می‌دهد که با توجه به اینکه تنها روایت، اثر تولید توسط آن‌هاست، با تمام کم و کاستی‌ها و حتی ارجاعات و موارد نادرست از سوی مخاطب پذیرفته شود. بنابراین من فکر می‌کنم باید در چنین موضوعاتی دست مستندسازان را باز گذاشت تا بتوانند بی‌طرفانه مستند بسازند و مخاطبان نیز از زوایای گوناگون با تاریخ معاصر ایران مواجه شوند.»
کارگردان «زندگی میان پرچم‌های جنگی» در پایان تاکید کرد: «مهم‌ترین اتفاق این است که برای مستندسازان محدودیتی وجود نداشته باشد و آن‌ها بتوانند به راحتی درباره موضوعات مختلف آثاری تولید کنند، هرچه درباره موضوعات مختلف مستندهای متفاوت ساخته شود به دنبال آن نقاط قوت، ضعف و راهکارها برای آن موضوع شفاف تر می‌شود. مستندسازان اثر خود را با پژوهشی دقیق می‌سازند و پا به دل قصه سوژه خود می‌گذارند، به همین دلیل می‌توانند راهکارهای تاثیرگذاری برای بهبود مسائل ارائه دهند.»
۵۷۲۴۵
