اولین جشنواره فیلم نیویورک سپتامبر ۱۹۶۳ در منهتن برگزار شد تا با تجربه‌ای تازه، یک نمونه آزمایشی برای این باشد که آیا ظرفیت برگزاری جشنواره‌ای جدی با گرایش هنری مانند اروپا، در این منطقه هم وجود دارد یا خیر.
آن سال این جشنواره کارش را با نمایش فیلم‌هایی چون «ملوک‌الموت» لوییس بونوئل، «چاقو در آب» اولین فیلم رومن پولانسکی و «بعدازظهر پاییزی» آخرین ترانه یاسوجیرو اوزو شروع کرد و با فروش ۲۰ هزار بلیت، نشان داد که کارش را بد شروع نکرده است.
جشنواره امسال با پشت سر گذاشتن دو سال غیرعادی برای شیوع کرونا دوباره در قد و قامت پیشین برمی‌گردد. دوره پنجاه و هشتم این جشنواره به دلیل پاندمی به صورت مجازی و درایوین سینما برگزار شد و سال ۲۰۲۱ نیز با در نظر گرفتن پاره‌ای محدودیت‌ها برای جلوگیری از گسترش کرونا، شکل گرفت.
دنیس لیم مدیر هنری جشنواره در عین حال که از آن به عنوان یک جشنواره محلی یاد می‌کند؛ زیرا تمام نمایش‌های آن با حضور فعال فیلمسازان نیویورکی برگزار می‌شود، می‌گوید این جشنواره همچنان بر حفظ همان روحیه جدی و ماجراجویانه روزهای اولیه تاکید دارد و مطبوعات و صنعت سینما که حضور جدی در نیویورک دارند، نقش مهمی در گسترش آن ایفا می‌کنند.
امسال شماری از فیلم‌های مطرح سال از «مثلث غم» روبن اوستلوند که برنده نخل طلای کن شد و «ستاره‌ها در ظهر» ساخته کلر دنی که برنده جایزه بزرگ این جشنواره شد و «آلکاراس» کارلا سیمون برنده خرس طلای برلیناله و «همه آنچه نفس می‌کشد» ساخته سناتور شاناک برنده جایزه بزرگ هیات داوران ساندنس در این دوره به نمایش درمی‌آید.
فیلم «تار» ساخته تاد فیلد، «اسکارلت» ساخته پیترو مارچلو، «یک صبح خوب» ساخته میا هنسن لاو، «آر. ام. ان» ساخته کریستین مونگیو، «دختر ابدی» ساخته جوآنا هاگ و «خرس نیست» ساخته جعفر پناهی از دیگرفیلم‌های این دوره هستند.
این جشنواره که هر سال پس از سه جشنواره پشت سر هم ونیز، تلوراید و تورنتو برگزار می‌شود، به عنوان آستانه استراتزیک اسکار مطرح است.
شصتمین دوره جشنواره نیویورک از ۳۰ سپتامبر شروع شده و تا ۱۶ اکتبر (۸ تا ۲۴ مهر) ادامه دارد.
۵۷۵۷
