ایمان گودرزی؛ در جام جهانی فیفا تمام هزینه های عملیاتی در طول یک ماه رقابت را بر عهده خواهد گرفت. اولین و بیشترین هزینه فیفا در این رقابت ها، ۴۴۰ میلیون دلاری است که به عنوان جایزه به تیم ها پرداخت خواهد شد و ۴۲ میلیون دلار به تیم برنده تعلق می گیرد. کمترین پاداش مربوط به تیم هایی است که موفق به صعود از گروه خود نمی‌شوند و که هر کدام ۹ میلیون دلار دریافت خواهند کرد. این مورد قابل توجه و تأسف آور است که در آخرین جام جهانی زنان در سال ۲۰۱۹، مجموع جوایز پرداختی تنها ۳۰ میلیون دلار بود که تقریباً یک شانزدهم پاداش مردان است.
سایر موارد اصلی هزینه عملیاتی شامل ۲۴۷ میلیون دلار برای پخش تلویزیونی، ۳۲۶ میلیون دلار برای هزینه های باشگاه های بازیکنان و ۲۰۷ میلیون دلار برای مدیریت نیروی کار است. مجموع هزینه های عملیاتی ۱.۷ میلیارد دلار است که فیفا آن را پوشش خواهد داد، اما فیفا هیچ یک از درآمدهای حاصل از تلویزیون بین المللی، بلیط، میزبانی و حمایت های مالی شرکت ها را با کسی تقسیم نمی کند. این درآمدها در مجموع ۴.۷ میلیارد دلار پیش بینی شده است.
در نتیجه جام جهانیبرای فیفا ۴.۷ میلیارد دلار درآمد و ۱.۷ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت که سود خالص آن ۳ میلیارد دلار خواهد بود. فیفا تقریباً ۱۰٪ از این درآمد را برای خود در نظر می گیرد و بقیه را بین بیش از ۲۰۰ انجمن ملی فوتبال در سراسر جهان برای ترویج و توسعه ورزش توزیع می کند.
نتیجه نهایی برای قطر چه خواهد بود؟
گزارش های رسانه ای نشان می دهد که قطر حداقل ۲۲۰ میلیارد دلار برای میزبانی جام جهانی هزینه کرده است. کمتر از ۱۰ میلیارد دلار از این مبلغ را برای ساخت هفت استادیوم و بازسازی استادیوم های قبلی خود هزینه کرده‌اند. مابقی برای حمل و نقل، پذیرایی، ارتباطات و زیرساخت های امنیتی، از جمله ۳۶ میلیارد دلار برای سیستم مترو برای دوحه بزرگ، فرودگاه جدید، ساخت و ساز گسترده جاده ها، و بیش از ۱۰۰ هتل هزینه شده است.
برای درک بهتر از ۲۲۰ میلیارد دلاری که قطر برای این میزبانی هزینه کرده است بهتر است بدانیم که تولید ناخالص این کشور در سال ۲۰۲۲ تقریبا ۱۸۰ میلیارد دلار بوده است. قطری ها در سال ۲۰۱۰ میزبانی جام جهانی را دریافت کردند، بنابراین آنها به طور متوسط ۱۸.۳ میلیارد دلار در سال یا بیش از ۱۰٪ از تولید ناخالص داخلی خود هزینه این رقابت ها کرده‌اند.
درست است که سرمایه گذاری ۲۲۰ میلیارد دلاری قطری ها مربوط به جام جهانی بود، اما بخشی از این سرمایه گذاری به توسعه بلند مدت قطر کمک می کند و بخشی از آن یا خارج از این توسعه است یا اولویت بسیار پایینی دارد. به عنوان مثال، یک مترو یا بزرگراه که دو استادیوم را در دو طرف دوحه به هم متصل می کند، ممکن است کمک بسیار مهمی به راحتی حمل و نقل در طول بازی ها کند، اما تقریباً هیچ کمکی به اقتصاد قطر نخواهد کرد.
همچنین باید به این نکته مهم نیز توجه کرد که هزینه های میزبانی پس از پایان رقابت نیز همچنان در جریان است. قرار است بخش هایی از برخی از استادیوم ها برچیده شود و به مکانی دیگر انتقال داده شود. استادیوم‌ها و سایر ساختمان‌هایی که باقی می‌مانند نیز سالانه به میلیون‌ها دلار هزینه عملیاتی و نگهداری نیاز دارند. (هرگز فراموش نکنید که قطر فقط ۳۰۰۰۰۰ ساکن دائمی دارد و سابقه فوتبال در این کشور بسیار پایین است.) هتل هایی که برای میزبانی از بازدیدکنندگان جام جهانی ساخته شده اند تا حد زیادی بیکار می‌شوند و کارگران خارجی اخراج خواهند شد.
درآمد قطر از این مزبانی چطور خواهد بود؟
قطر اعلام کرده است که انتظار دارد ۱.۳ میلیون نفر برای دیدن بازی های جام جهانی به قطر بیایند… اجازه دهید فرض کنیم که هر بازدیدکننده به طور متوسط چهار روز می ماند و ۳۰۰ دلار در روز خرج می کند. همچنین بیایید فرض کنیم که سفرهای عادی توریستی و تجاری تحت تأثیر ازدحام پیش‌بینی‌شده، قیمت‌های بالاتر و نگرانی‌های امنیتی قرار نمی‌گیرد. بر اساس این فرضیات، قطر ۱.۵۶ میلیارد دلار درآمد از میزبانی کسب خواهد کرد.
البته قطر به مزایای دیگری امیدوار است. این ادعای استاندارد وجود دارد که این رویداد بزرگ توسط میلیاردها نفر در سراسر جهان تماشا خواهد شد و در نهایت گردشگری، تجارت خارجی و سرمایه گذاری را تقویت می کند. شاید این امر همچنین به قطر نقش مهم تری در ژئوپلیتیک بدهد.
حضور قطر در صحنه جهانی مانند یک خیابان دو طرفه است. قطر تبلیغات زیادی دارد، اما اکثر آن مثبت نیست. قطری ها با رشوه میزبانی جام جهانی را به دست آوردند و ده‌ها هزار کارگر خارجی را در معرض سیستم کار ظالمانه قرار دادن که طبق گزارش‌ها منجر به مرگ چند هزار نفر شد. دمای بالای شدید هوا باعث شد که بازی ها از تابستان به نوامبر/دسامبر تغییر کند و پروژه های سرمایه گذاری ناتمام آن به طور گسترده قابل مشاهده خواهد بود. اخراج کارگران خارجی از خانه هایشان برای اسکان طرفداران فوتبال و در نهایت از کشور، در کنار دیگر شرمساری ها، بعید است چهره مثبتی برای قطر به وجود آورد.
قطر سه یا چهار برابر بیشتر از هر کشور دیگری برای میزبانی یک رویداد بزرگ ورزشی هزینه کرده است و عدم تعادل حاد هزینه ها و درآمدهای ناشی از میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ تنها می تواند در یک کشور غیر دموکراتیک اتفاق بیفتد.
بیشتر بخوانید:
257 251
